بررسی الگوی تجمع فلزات سنگین(Ni، Pb، CuوZn) در بافت‌های عضله، کبد، کلیه، آبشش و فلس ماهی کپور نقره‌ای (Hipophthalmichthys molitrix) چاه نیمه‌های سیستان

فلزات سنگین موجود در محیط آبی پس از جذب در بافت آبزیان تجمع یافته و از طریق زنجیره غذایی وارد بدن انسان شده و متناسب با سمیت و غلظت فلزات جذب شده، آثار بالینی مشاهده می‌شود. هدف از انجام این بررسی، مطالعه الگوی تجمع فلزات شامل Ni، Pb، Cu و Zn در بافت‌های عضله، آبشش، فلس، کبد و کلیه ماهی کپور نقره‌ای چاه نیمه‌های سیستان بود. همچنین مقایسه غلظت فلزات در عضله ماهی با استانداردهای غذایی نیز صورت گرفت. پس از نمونه‌برداری، آماده‌سازی هر یک از بافت‌ها و هضم توسط اسید نیتریک غلیظ، غلظت هر یک از فلزات بر حسب میکروگرم بر گرم وزن خشک با استفاده از دستگاه جذب اتمی Konik مدل Novaa 300 اندازه‌گیری شد. روند تجمع فلزات ضروری (Zn و Cu) در کبد و آبشش و فلزات غیر ضروری مانند نیکل در کبد و کلیه مشاهده شد. بیشترین تجمع فلز مس در کبد (42/63 میکروگرم بر گرم)، روی در آبشش (40/74 میکروگرم بر گرم)، نیکل در کلیه (41/0 میکروگرم بر گرم) و سرب در کبد (19/0 میکروگرم بر گرم) به‌دست آمد. تجمع بیشتر فلزات ضروری (مس و روی) در کبد و آبشش به‌دلیل نیاز آبزی به فلزات فوق جهت انجام فعالیت‌های زیستی است. فلز نیکل، تجمع بیشتری در کلیه داشت، که می‌تواند به‌دلیل مکانیسم دفع این فلز باشد. روند تجمع فلزات غیر ضروری در بافت‌های کبد و کلیه با فلس مشابه بود. بنابراین فلس نیز می‌تواند شاخص مناسبی برای تعیین میزان آلودگی تجمع یافته در آبزیان باشد. غلظت فلزات عضله کمتر از استاندارد بوده و بنابراین نمی‌تواند برای مصرف‌کننده ماهی خطرساز باشد.